طراحی الگوی تخصیص بهینه منابع بودجه عمرانی به شهرستانهای استان فارس با استفاده از تکنیک برنامه ریزی آرمانی

در این تحقیق با دو فرض اساسی چگونگی تخصیص بهینه بودجه های عمرانی را پیشنهاد شده است ، فرض اول اینکه شهرستانهای مختلف استان از حیث برخورداری از امکانات و تسهیلات رفاهی با یکدیگر متفاوت هستند و فرض دوم اینکه شهرستانهای مختلف استان نیازهای تسهیلاتی و رفاهی مختلفی با توجه به میزان جمعیت ، نرخ رشد جمعیت ، مساحت و غیره در دوره بودجه خواهند داشت . بنابراین با توجه به این فرض ، سعی کردیم که بودجه عمرانی استانی را به دو بخش تقسیم کنیم ، بخشی را به محرومیت زدائی اختصاص داده و بخش دیگر را به صورت معمولی و با توجه به نیازهای آتی هر شهرستان و با استفاده از شاخصهای سازمان برنامه ریزی استان در هر فصل بودجه به شهرستانها تخصیص دادیم. در این تحقیق با بکار گیری فنون تاکسونومی عددی در استخراج ضرائب محرومیت و تجزیه و تحلیل تصمیم گیری گروهی در تعیین اولویتهای بخشهای مختلف با توجه به اهداف کلان برنامه توسعه سوم ، در مدل تهیه شده بوسیله تکنیک برنامه ریزی آرمانی و با وارد کردن بعد زمانی هدف محرومیت زدایی شهرستانها را با توجه به اهداف کوتاه مدت افزایش کمیتهای موجود ( شاخصهای انتخاب شده ) در هر فصل بودجه و هر شهرستان به میانگین کلی ( میانگین کمیت مورد نظر در شهرستانهای توسعه یافته تر) انتخاب کرده و مقایسه نتایج به دست آمده با اولویتهای سازمان برنامه ریزی استان از طریق مدل و سپس نتایج آن با بودجه مصوب سازمان برنامه ریزی کشور در سال 1379 با رسم نمودار و جدول انجام شده است . تقدم در الگوی توزیع بهینه اعتبارات عمرانی بین شهرستانهای استان براساس میزان ( ضریب ) محرومیت بوده ، هدف این است که شهرستانهای محروم استان از اعتبار بیشتری برخوردار گردند.